گیاه آویشن | خواص غذایی و دارویی آن

گیاه آویشن از خانواده گیاه نعناع و از تیره نعناعیان و سرده اوریگانوم است. این گیاه در تمام جاهای دنیا کشت می شود و از آن به صورت تازه و خشک شده در آشپزی و یا دارو استفاده می کنند و با بوی نافذی که دارد زنبور عسل را به سمت خود می کشد از این رو عسل آویشن هم معروف است.

در عصاره روغن گیاه آویشن ، ماده ای به نام تیمول است که خواص ضدعفونی کنندگی دارد و در خمیر دندان ، دهان شویه ها و حتی کرم های ضد قارچ دست کاربرد دارد.

مواد دیگری چون کارواکرول و فلاونوئیدهایی چون تیمولین ، آپیژنین ،نارینژین و لوتئولین در گیاه آویشن وجود دارند که خاصیت آنتی اکسیدانی دارند.

از این گیاه در مصر قدیم به خاطر ماده تیمول برای مومیایی کردن فرد فوت شده استفاده می شد و یا در رم باستان از این گیاه برای آرامش استفاده می کردند و حتی در کنار مرده در قبر می گذاشتند تا به او آرامش بدهد.یا برای ضدعفونی کردن خانه و معابد، آن را می سوزاندند.

 

خواص غذایی و دارویی آویشن 

آویشن یک گیاهی است که به صورت تازه ، خشک شده و روغن آن مورد مصرف قرار می گیرد این گیاه در قدیم که یخچال یا وسایل خنک کننده برای نگهداری مواد غذایی چون گوشت وجود نداشت در غذا می ریختند تا تاثیرات بد گوشت فاسد را رفع کند.

از دوران قدیم در رم باستان از این گیاه برای درمان مسمومیت استفاده میکردند به طوریکه آن را در آب حمام فرد مسموم می ریختند تا مشکل فرد برطرف گردد.

از گیاه آویشن به عنوان یک دارو برای علاج ناراحتی های تنفسی ، عصبی ، گوارشی و جاهای دیگر بدن استفاده می کنند و حتی در زمان قدیم که آنتی بیوتیک وجود نداشت از روغن این گیاه برای درمان زخم ها استفاده می شد.

یک عنصری به نام تیمول در آویشن است که خاصیت ضد باکتریایی و قارچی دارد و از آن در ساخت دهان شویه ها با مارک های مختلف استفاده می شود. و در کل ، آویشن یک داروی مهم و کلیدی است که فواید بسیاری دارد.

چند مورد از خاصیت های مهم این گیاه به شرح زیر بیان می شود:

1- خواص ضد سرطانی

با وجود یک ترکیب مهم به نام کارواکرول در آویشن ، از این ماده برای درمان سرطان گوارش چون سرطان روده بزرگ استفاده می شود و با ویژگی هایی که دارد از تکثیر سلول های سرطانی جلوگیری می کند و باعث نابودی آنها می شود.

گزارش های پزشکی کشور چین خاصیت ضد سرطانی ماده مذکور را تایید کرده است و از پتانسیل قوی آن در درمان سرطان روده بزرگ  نام می برد.

2- خواص درمان برونشیت و گلو درد

ترکیب این گیاه با گیاه پیچک برای درمان سرفه و برونشیت خیلی موثر است و این نتیجه توسط یک موسسه پزشکی آلمان تایید شده است. لازم به ذکر است که درمان برونشیت با ترکیب فوق هیچگونه عوارض جانبی برای بیمار ندارد.

آویشن برای درمان گلودرد خیلی مفید است و می توانید آن را در سوپ بریزید و یا چای گیاه آویشن را بنوشید که خاصیت ضد میکروبی دارد و تسکین دهنده است.این خاصیت به وجود روغن آویشن حاوی کاروکرول ارتباط دارد.

البته ترکیب آویشن با برگ‌های گیاه «پاپیتال» به تسکین سرفه و دیگر علائم برونشیت هم کمک می‌کند.

روغن آویشن به 120 نوع باکتری حاصله از بیماریهای دستگاه‌های تناسلی ، تنفسی و اداری واکنش نشان می دهد و حتی بر عفونت هایی که نسبت به آنتی بیوتیک مقاومند اثرخوبی دارد.

3- خواص ضد رخوت و سرحالی به شخص می دهد.

وجود ماده کارواکرول در آویشن باعث می شود که سروتنین و دوپامین در قشر جلویی مغز و هیپوکامپ افزایش یابد ،در واقع  کاراواکرول یک مولکولی است که با فعال تر کردن مغز و افزایش فعالیت های آن ، شخص را شاد و سرحال می کند و پژوهش ها هم این موضوع را تایید کرده اند.

4- خواص کاهش فشارخون

آویشن در کاهش فشارخون خیلی موثر است و کلسترول و تری گلیسیرید خون را کاهش می دهد. عصاره گیاه آویشن می تواند ضربان قلب فرد را پایین بیآورد.خیلی بهتر است به جای افزودن نمک در غذا از ادویه جاتی چون گیاه آویشن استفاده شود.

5- خواص ضد مسمومیت غذایی و گندزدایی

با ریختن آویشن در غذا می توانیم از مسمومیت غذایی جلوگیری کنیم بطوریکه اگر غذایی فاسد باشد و یا مشکلی داشته باشد اثرات مخرب آن توسط آویشن برطرف می شود.

با روغن آویشن می توانیم سبزیجاتی مانند کاهو را از باکتریهای شیکلا پاک کنیم که این باکتری باعث اسهال در فرد می شود.معمولاً 1% روغن گیاه آویشن را با آب مخلوط می کنند و برای شستشو به کار می برند.

به وعده های غذایی مقداری آویشن اضافه کنید تا از مسمومیت جلوگیری شود.

6- درمان آکنه یا جوش جوانی با آویشن

معمولاً این بیماری در صورت جوانان به هنگام بلوغ ظاهر می شود که ایجاد جوش های چرکی می کند و امروزه با داروهای آنتی بیوتیک ، بنزوئیل پروکسید و کرم های موضعی برای درمان آن اقدام می کنند که گاهی اوقات با مقاومت باکتری در برابر آنها ، بی اثر می باشد و حتی عوارض جانبی هم دارد.

برای این کار محلولی را از آویشن به نام تنتور تهیه می کنند که در ابتدا آویشن را به مدت چند هفته در الکل قرار می دهند تا همه مواد آن وارد الکل شود و سپس به محلول حاصله هم کمی الکل اضافه می کنند که تنتور نامیده می شود.

از روش دیگری هم استفاده می شود که نیم فنجان آویشن را با چند قاشق چای سبز در قوری با آب حرارت دهید و دم کردۀ آن را در یخچال نگه دارید و هرروز با آغشته کردن پنبه به آن به صورت خود بمالید.

البته گیاهان دیگری چون مرُ و گل همیشه بهار هم وجود دارند که محلول فوق را از آنها تهیه می کنند ولی گیاه آویشن بهتر است.

نحوه استفاده از آویشن

معمولاً  آویشن را به صورت تازه ، خشک شده به عنوان چاشنی در غذا استفاده می شود و در مواقعی هم از ترکیب عصاره آن روغن گرفته می شود که آویشن تازه به مدت دوهفته در یخچال قابل نگهداری است و پودر آویشن  در جای خنک و یخچال به مدت شش ماه قابلیت ماندگاری دارد.

از آویشن می توان به شکل های مختلف چون سبزی خشک شده در آشپزی یا برای موارد دارویی به صورت چای ، شربت ، مکمل و روغن استفاده کرد.

این گیاه چه به صورت تازه یا خشک شده در غذاهایی چون مرغ ، ماهی ، سوپ ، آش و…استفاده می شود و اگر از بوی آن بدتان نمی آید می توانید در هرغذایی مقدار کمی از آن را استفاده کنید.

هشدار در مورد آویشن

معمولاً افرادی که مدتی از گیاه آویشن در غذا یا به عنوان دارو استفاده می کنند در کوتاه مدت عواقب آن را نمی بینند ولی در درازمدت زیان آور است بنابراین مصرف زیادی آن هم خوب نیست.

در مواردی نباید از آویشن استفاده کرد چون باعث ضرر و صدمه به شخص می شود.خانم هایی که به هورمون حساسیت دارند یا زنانی که سرطان پستان ، تخمدان و بیماریهای رحمی و آندومتری دارند نباید آویشن را استعمال کنند چون مانند یک استروژن عمل می کنند.

افرادی هم هستنند که به نعناع و آویشن حساسیت دارند و برای این گروه هم استفاده از آویشن ممنوع است.

یا کسانی که خون ریزی دارند روند لخته شدن خون با خوردن آویشن به عقب می افتد و یا دوهفته قبل از جراحی بهتر است از آویشن استفاده نشود.